ผู้จัดการ

พยัคฆ์ลำพองกลายเป็นเสือติดจั่น...
เผยแพร่: 13 พ.ย. 2560 15:40:00  

โดย: โสภณ องค์การณ์

สภาวะของคณะผู้ใหญ่ผู้โตกุมอำนาจคับแผ่นดินอยู่ในขณะนี้ไม่น่าอิจฉาเสียแล้ว จะอยู่ต่อก็ยาก จะไปต่อลำบาก แม้จะลงแบบสวยๆ ดูแล้วก็ไม่น่าจะได้ เผชิญความเสี่ยงสูงเหลือเกิน อำนาจที่เคยมีเทียบไม่ได้กับการขาดพลังศรัทธาของประชาชน

เมื่อบ้องไม้ไผ่กลายเป็นบ้องกัญชา พันธสัญญาที่ให้ไว้กลายเป็นลมปากผ่านไป ความนิยมเริ่มจางหาย ความเสื่อมเข้ามาแทน ปรากฏการณ์ “เยี่ยวไม่สุด เสียของ” ชัดแจ้งซ้ำรอยผลการรัฐประหารรุ่นก่อน ทำให้ต้องปรับ ครม.เพื่ออยู่ต่อ 4 รอบ

มาบัดนี้ ความนิยมดิ่งเหวสุดกู่ รัฐบาลคุณท่านลุงตู่จึงไม่ต่างจากเสือลำบาก!

ถ้ายังลำพอง นึกว่าอำนาจจะจีรังยั่งยืน ฝืนปรับ ครม.ในรูปแบบอวยอำนวยความสะดวกตอบแทนเพื่อนพ้องน้องพี่เหมือน 4 ครั้งที่ผ่านมา ดูน่าหวาดเสียวมาก ทำอะไรต่างๆ ไม่ง่ายสะดวกสบายเหมือนที่ผ่านมา 3 ปีกว่าแน่ คนกุมอำนาจก็รู้ดี

สง่าราศี ความน่าเกรงขามที่เคยมี เหลือแต่ร่องรอยความไม่แน่ใจเสียแล้ว พื้นฐานที่เคยยืนอย่างแข็งแกร่ง ความนิยมผสมกับการหนุนของกองทัพเริ่มอ่อนยวบ

แม้จะว่าอย่างนี้ อย่านึกว่าท่านผู้ใหญ่ผู้โตจะคิด หรือมองเหมือนเรานะ อำนาจทำให้คนหน้ามืดตามัวได้ฉันใด การดิ้นรนเพื่อรักษาอำนาจไว้จะอยากทำให้มีการใช้อำนาจมากขึ้น สุ่มเสี่ยงต่อความผิดพลาด สิ้นสภาพ นำไปสู่การจบไม่สวย

ใครจะนึกว่าขาลงจะมาเร็ว ถ้ามองย้อนกลับ ถ้าไม่มีกฎหมายพิเศษมาควบคุมประชาชน เปิดทางให้ทุกฝ่ายได้พูดมากเรื่องฝีมือการบริหาร ผลงานที่ปรากฏ อาจจะมีวิกฤตฉุกเฉินนานแล้วก็ได้ อะไรที่ทำมานั้นไม่ถึงขั้นโดนใจผูกจิตประชาชนได้แน่น

อะไรที่เคยทำไว้ วาระซ่อนเร้นต่างๆ เริ่มโผล่แพลมๆ ออกมาให้ชาวบ้าน คนวงในได้รับรู้ ทั้งคำร่ำลือพฤติกรรมไม่ซื่อต่อบ้านเมือง ไม่ปฏิบัติภารกิจที่ประชาชนหวัง ความมั่งคั่งโดยมือไม่สะอาด การเอื้อประโยชน์ต่อกลุ่มธุรกิจขนาดใหญ่ ทุนต่างชาติ

เป็นยุคของการอยู่ยาก อำนาจพิเศษ กฎหมายกดหัวประชาชน ไม่รับประกันความอยู่รอดของผู้ใหญ่ผู้โตซึ่งแต่ละวันมีแต่โจทย์เพิ่มขึ้น คำพูดที่ขาดปิยวาจา ไร้ความสัมมาคารวะต่อประชาชน มีแต่เสียงตะคอกข่มขู่ จะช่วยผูกมิตรผูกใจใครได้

คำถาม 6 ข้อ ถามหาอะไรก็ไม่รู้ แต่คำตอบมาทุกทิศทางพร้อมก้อนอิฐ ไร้ดอกไม้ เสียงชื่นชม ดูแล้วไม่ต่างจากช่วงก่อนพฤษภาทมิฬ ซึ่งมีรุ่นพี่ยอมเสียสัตย์เพื่อชาติ ผลสุดท้ายไม่เคยได้เดินห้าง ดูหนัง ต้องใช้ชีวิตจำกัดบริเวณอยู่กับครอบครัว

มาถึงยุคนี้ คนรู้ทันและชาวบ้านเคยได้ยินว่า “ไม่ต้องการสืบทอดอำนาจ” แต่กรรมและคำพูดเป็นเครื่องชี้เจตนา การแต่งรัฐธรรมนูญ กฎหมายลูก กลายเป็นเกมกลปูทางเปิดช่องให้ผู้นำรัฐบาลปัจจุบันเป็นนายกฯ ในอนาคตโดยชาวบ้านไม่ได้เลือก

ไม่ได้เลือก แล้วมาเป็นครั้งแรกด้วยผลงาน “เสียของ” ก็เกินทน ยังถูกมองว่าดันทุรังวางเกมขออยู่ต่อ ชาวบ้านคงต้องสวมรองเท้าผ้าใบใจถึงๆ บอกให้ไปอยู่บ้าน แต่ด้วยเหตุที่มีกลิ่นตุๆ โดยตลอดเรื่องเงินทอนและค่าเหนื่อย อาจต้องหาที่อยู่ใหม่

ใครจะต้องซื้อหนังสือเดินทางมอนเตเนโกร ไปชอปช่วยชาติอังกฤษที่ห้างแฮร์รอดส์ หรือห้างขนาดยักษ์ที่ดูไบ ก็สุดแล้วแต่วาสนาชะตากรรมแต่ละคน ใครทรยศประชาชน ย่ำยีบ้านเมือง ประวัติศาสตร์มีตัวอย่างให้ดู ล้วนแต่จบไม่สวยทั้งนั้น

https://mgronline.com/daily/detail/9600000114664