ฟัง แปีะ บางสนาน พูดบนเวทีปราศัยคืนนี้ ผมเชื่อว่าหลายท่านที่เคยต่อสู้มา ต้องแอบร้องไห้กันบ้าง

เมื่อเสียงเพลง แดง แดง แด่ง แดง แด้ง แด่ง...... ดังขึ้น บรรยากาศเก่าๆเริ่มเห็น

สามคุณป้าวัยเดียวกัน ออกมาเต้นทำให้นึกถึงภาพในอดีตเลย

แป๊ะ พูดออกมาจากใจ จริงๆ แม้พูดไม่มาก แต่ทุกคำพูดมันกินใจเหลือเกิน

"หลายคนเอาเสื้อสีแดงออกมารีดทั้งน้ำตา นึกถึงวันเก่าๆในอดีต"

แป๊ะกล่าวว่า ผมน้ำตาไหลที่ได้เห็นพวกหลานๆ ตื่นรู้ ออกมาต่อสู้เรียกร้องประชาธิปไตยต่อจากเรา มันปราบปลื้มใจเหลือเกิน

เหมือนเป็นคำยืนยัน ในครั้งนั้น เราไม่ได้ผิด เราออกมาเพื่อให้ยุบสภาฯเท่านั้น ทำไมเขาต้องฆ่าเราด้วย

ความจริง ที่ว่า คนเสื้อแดงไม่ได้เลวร้ายอย่างที่พวกเขากล่าวหา วาทะกรรมคนเสื้อแดงเผาบ้านเผาเมืองก็ไม่จริง

โธ่..ในวันนั้นที่ประกาศเลิกการชุมนุมแล้ว เวลาที่จะหนีเอาตัวรอดยังแทบไม่มี จะเอาเวลาที่ไหนไปเผาบ้านเผาเมือง